Shaun Gan Yu
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Xifen
27 April 2014 | Nederland, Nijmegen
Bij het kindertehuis werden we bij de poort al opgewacht door de directrice en een paar medewerkers. Je kon merken dat ze erg nieuwsgierig naar Xifen waren. We moesten naar een speciale kamer waar we thee en fruit kregen. Ook werd het dossier van Xifen erbij gehaald. De nanny die Xifen verzorgd had, werkte nog steeds in het kindertehuis en kwam ook even langs. Ze herkende Xifen direct. We probeerden wat vragen te stellen over de ouders van Xifen, maar daar werd geen antwoord op gegeven of de gids vertaalde het niet. Het aardige was dat iedereen van het kindertehuis die Xifen kende kenmerken van haar kon opnoemen die wij nu nog steeds zien. Het grootste nieuws was dat men contact had gezocht met de persoon die Xifen had gevonden. Wij waren altijd in de veronderstelling dat Xifen in Taihe gevonden was bij het centrum voor ouderen. In een Social welfare institute zit zorg voor ouderen en kind bij elkaar. Na het bezoek aan het kindertehuis zouden we naar haar toegaan. Wij wisten niet dat het om een vrouw ging, maar dat is dus het geval. De vrouw, Shau, Gan Yu, werkte als kok in een bejaardentehuis op een half uurtje rijden vanaf Taihe. Ze was inmiddels gepensioneerd en zeer arm, maar nog wel goed gezond. Voor we naar haar toe gingen mochten we eerste nog een kijkje nemen bij de kinderen die nu nog in het kindertehuis wonen. We kwamen in een ruimte met twee slaapvertrekken waar ongeveer tien jongens waren. Een kleine baby was de jongste en een jongen van de leeftijd van Xifen of iets ouder de oudste. Allemaal waren ze geestelijk gehandicapt en sommige jongens ook lichamelijk. Heel heftig om te zien en we vroegen ons af of zij iets zouden merken van de cadeaus die we voor hen mee hadden gebracht. Het was er heel armoedig. Vooral de uitzichtloze situatie van deze jongens was vreselijk. Vier lagen er in bed en het leek alsof ze daar iet vaak uit kwamen.
We mochten nog even een kijkje nemen bij de vertrekken waar Xifen had gewoond, maar daar woonden nu bejaarden. Toen moesten we snel naar Shau Gun Yu. Onderweg pikten we de"burgemeester" van het gehucht waar we naar toe gingen ook nog op. Inmiddels zat het busje behoorlijk vol, want er waren ook twee mensen van het kindertehuis meegereden. Dit ritje was zo spannend en jullie kunnen je misschien de emoties voorstellen die door ons, maar vooral door Xifen heen gingen. We wisten inmiddels dat Shau Gan Yu ruim een jaar voor Xifen had gezorgd. Ze had zelf nooit kinderen gehad en was erg blij met Xifen, ook al was ze inmiddels in de 60. Ze heeft al haar spaargeld aan voeding aan Xifen besteed. Na ruim een jaar was dat op en kon ze niet anders dan Xifen naar het kindertehuis in Taihe brengen. Wat dat betekende voor Xifen maar ook voor Shau Gan Yu hoef ik niet uit te leggen. De emoties bij deze ontmoeting komen nu weer bij mij op als ik dit aan jullie schrijf. Het verslag is een fractie van wat we voelden. Shau Gan Yu was blij om te zien bij wie Xifen terecht is gekomen. Dat was heel belangrijk voor haar. Ze vertelde dat ze kookte voor de bejaarden terwijl ze Xifen bij zich droeg, dat ze Xifen melk en op zeker moment vlees te eten gaf. Daardoor was haar geld op gegaan.
Ons bezoek trok behoorlijk wat belangstelling van andere bewoners van het bejaardentehuis. Alhoewel ik eerlijk moet bekennen dat ik weinig van de omgeving heb meegekregen. Het afscheid was lastig voor Shau Gan Yu en Xifen. Het was stil op de terugweg naar het etentje dat we kregen aangeboden door de directrice van het kindertehuis. Echter veel tijd om te herstellen kregen we niet. Het etentje bevatte o.a. De fameuze kippensoep van Taihe. De soep werd getrokken van witte kippen met zwart vlees. In ieder geval hadden Xifen en ik het genoegen een zwarte kippenpoot in onze soep aan te treffen. Dus echt een pootje waar het vlies nog tussen zat. René had al duidelijk gemaakt dat hij dat niet kon eten en kreeg alleen bouillon. Gelukkig konden Xifen en ik dat ook nog regelen. In China tafelt men niet heel lang en stiekem was ik daar dankbaar voor. We waren zo moe van alle indrukken. We verlangden naar ons bedje in het niet zo schone hotel.
We mochten nog even een kijkje nemen bij de vertrekken waar Xifen had gewoond, maar daar woonden nu bejaarden. Toen moesten we snel naar Shau Gun Yu. Onderweg pikten we de"burgemeester" van het gehucht waar we naar toe gingen ook nog op. Inmiddels zat het busje behoorlijk vol, want er waren ook twee mensen van het kindertehuis meegereden. Dit ritje was zo spannend en jullie kunnen je misschien de emoties voorstellen die door ons, maar vooral door Xifen heen gingen. We wisten inmiddels dat Shau Gan Yu ruim een jaar voor Xifen had gezorgd. Ze had zelf nooit kinderen gehad en was erg blij met Xifen, ook al was ze inmiddels in de 60. Ze heeft al haar spaargeld aan voeding aan Xifen besteed. Na ruim een jaar was dat op en kon ze niet anders dan Xifen naar het kindertehuis in Taihe brengen. Wat dat betekende voor Xifen maar ook voor Shau Gan Yu hoef ik niet uit te leggen. De emoties bij deze ontmoeting komen nu weer bij mij op als ik dit aan jullie schrijf. Het verslag is een fractie van wat we voelden. Shau Gan Yu was blij om te zien bij wie Xifen terecht is gekomen. Dat was heel belangrijk voor haar. Ze vertelde dat ze kookte voor de bejaarden terwijl ze Xifen bij zich droeg, dat ze Xifen melk en op zeker moment vlees te eten gaf. Daardoor was haar geld op gegaan.
Ons bezoek trok behoorlijk wat belangstelling van andere bewoners van het bejaardentehuis. Alhoewel ik eerlijk moet bekennen dat ik weinig van de omgeving heb meegekregen. Het afscheid was lastig voor Shau Gan Yu en Xifen. Het was stil op de terugweg naar het etentje dat we kregen aangeboden door de directrice van het kindertehuis. Echter veel tijd om te herstellen kregen we niet. Het etentje bevatte o.a. De fameuze kippensoep van Taihe. De soep werd getrokken van witte kippen met zwart vlees. In ieder geval hadden Xifen en ik het genoegen een zwarte kippenpoot in onze soep aan te treffen. Dus echt een pootje waar het vlies nog tussen zat. René had al duidelijk gemaakt dat hij dat niet kon eten en kreeg alleen bouillon. Gelukkig konden Xifen en ik dat ook nog regelen. In China tafelt men niet heel lang en stiekem was ik daar dankbaar voor. We waren zo moe van alle indrukken. We verlangden naar ons bedje in het niet zo schone hotel.
-
27 April 2014 - 12:30
Andre:
Lieve Xifen,
Wat een belevenis! Je vertelde de vorige keer dat je verdrietig was en uit het verhaal van mama lees ik dat het erg spannend moet zijn geweest, toen je in het kinderhuis was en toen je mevrouw Shau Gan Yu ontmoette. Er zijn een boel lieve mensen op de wereld en deze mevrouw was zeker één van de liefste. Ze moet erg veel voor jou gevoeld hebben. Hoe vond jij haar trouwens? En wat dacht je toen je in het kinderhuis rondliep? Ik kan me voorstellen dat je je verdrietig voelde, maar misschien waren daarnaast ook wel dingen waar je blij over was? Ik hoor dat graag als je weer in Nederland terug bent.
Ik zou je nog een tip willen geven: schrijf wat er gisteren gebeurde, maar misschien ook van de andere dagen die belangrijk voor jou zijn, wat woorden of zinnen op in een soort dagboek. Ik weet zeker dat je daar later plezier van zult beleven. Want veel dingen vergeet je gewoon als je ouder wordt.
Ten slotte, heb je ook nog gekke dingen meegemaakt waar je vreselijk om moest lachten? Ik ben benieuwd.
Ingrid en ik wensen jou, maar ook Astrid en René, veel plezier toe in de komende dagen.
Tot later,
Andre
-
27 April 2014 - 13:41
Helma Meeussen:
Lieve allemaal,
Wat een indrukwekkende reis is dit tot nu toe. En de ontmoeting met deze lieve mevrouw raakte ook mij toen ik het las. Daar word je stil van. Xifen, je eerste jaar ben je in ieder geval liefdevol grootgebracht en dat neemt niemand je meer af. Zij heeft een stukje bijgedragen tot wie je nu bent.
Gelukkig komen er nu nog genoeg dagen om e.e.a. een plekje te geven. Geniet er van.
Liefs Helma -
27 April 2014 - 15:11
Annet:
Hoi alle drie,
Gisteren hoorden we van Karin dat we jullie reis kunnen volgen. Het lijkt me een hele emotionele reis met veel indrukken. Maar wat fijn dat dit kan. Wat goed om te horen Xifen dat je de eerste tijd van jouw leven zo liefdevol bent groot gebracht. Dat is zo belangrijk voor je hele zijn. Ik blijf jullie stukjes volgen. Wat een goede tip van André om wat in een dagboek te schrijven. Je maakt nu zoveel mee. En het is niet alleen goed om te hebben voor de herinnering , maar ook goed om het van je af te schrijven. Blijf vooral naast alle spannende indrukken ook samen met papa en mama genieten van alles wat je nu mee maakt.
Liefs Annet uit Zutphen -
27 April 2014 - 23:10
Sophie,Rob & Susan:
Lieve Xifen, Astrid & Rene,
Na het lezen van jullie reisverslag rolde er bij ons ook wat tranen over de wangen. Tjee wat ontroerend van Shau Gan Yu.
Zo'n lieve vrouw die jou zo liefdevol verzorgd heeft en alles gedaan heeft wat binnen haar bereik lag.
Ze zal het vast ook heel fijn gevonden hebben Xifen om je na zo'n lange tijd weer te zien!!
Ze ziet dat jij het nu ook heel fijn hebt bij René & Astrid. Dat zal haar zeker ook goed doen.
Veel liefs, Sophie, Rob & Susan xxx
-
28 April 2014 - 08:42
Jian:
Hallo allemaal,
Wat bijzonder dat je Shau Gun Yu ontmoet hebt.
Het zal wel heel mooi, bijzonder, maar ook verdrietig voor je zijn.
Ik wens jullie nog een hele mooie reis in China.
Groetjes
Jian
-
01 Mei 2014 - 15:17
Mira:
We zien nu pas dat er al een verslag was van het bezoek aan het kindertehuis! Wat een mooi en ontroerend verslag. Zo goed verwoord dat je het helemaal mee beleeft aan deze kant .... Hoop dat het voor Xifen en voor jullie een dierbare herinnering is en ook een hoop duidelijkheid geeft. Geniet nog van de laatste week..
Groetjes Barbara
ik wist niet dat er voor het kindertehuis nog iemand anders voor je gezorgd had.
dat moet wel indruk gemaakt hebben.
ik mis je.
veel plezier!
x mira
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
