The city that never sleeps

Vandaag was een leuke dag. We vertrokken na een lekker ontbijt naar de JingAn tempel. De tepel van rust en vrede. Een prachtige tempel van mahonie hout met enorme Boeddha beelden. We gingen dit keer met de metro en het vraagt altijd even wat voor je in de gaten hebt hoe een metro werkt. Zeker een kaartje kopen kan heel wat tijd in beslag nemen. De kaartautomaat vertelde alleen in het Chinees hoe we aan een kaartje konden komen. Gelukkig was er een aardige mevrouw die ons hielp, waardoor we toch op de plaats van bestemming aankwamen. Na de tempel liepen we het kleine park dat tegenover de tempel ligt in. We konden heerlijk op een terras, onder de bomen koffie drinken. Dat was extra fijn, omdat het vandaag een warme, zonnige dag was. Ook in dit park was van alles te doen. Er speelden muzikanten, er werden spulletjes verkocht en er was een muziekfestival. Een oude meneer die ons aansprak vroeg of we van jazz hielden. We waanden ons even in Goffert of park Brakkkestein. De man was erg doof en dat maakte het gesprek moeilijk. Daarna lekker gegeten aan het water. Kortom, een prima plek.
Vanavond na het eten zijn we, net zoals heel veel Chinezen gaan flaneren over de Bund. Een wandelpromenade langs de rivier. Alle wolkenkrabbers aan de overkant werden prachtig verlicht, net zo als de statige huizen aan onze kant. Overigens zitten in veel van die enorme Europese panden Chinese banken of heel dure winkels zoals Cartier. Er voeren veel verlichte boten op de rivier. Dat, samen met al die mensen maakte dat we onze ogen uitkeken. De politie stond bij een trap de mensenmassa's in goede banen te leiden, zo druk was het. Xifen was eigenlijk heel moe, maar dat verdween heel snel. Op de weg terug stonden in veel straten mensen met karretjes eten of andere spullen te verkopen. Nu lekker slapen. China is echt een enorm land van veel uitersten.